Psalmów 22
1 Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.
Til songmeisteren etter «Morgonraudens hind»; ein salme av David. Min Gud, min Gud, kvi hev du forlate meg? Dei ord eg skrik ut, er langt burte frå mi frelsa.
2 Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
Min Gud! eg ropar um dagen, og du svarar meg ikkje, og um natti, og eg fær ikkje tegja.
3 Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.
Og du er då heilag, du som bur yver Israels lovsongar.
4 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
På deg leit våre feder; dei leit på deg, og du frelste deim.
5 Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.
Til deg ropa dei og slapp undan; på deg leit dei og vart ikkje til skammar.
6 Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.
Men eg er ein makk og ikkje ein mann, ei spott for menneskje og vanvyrd av folk.
7 Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:
Alle som ser meg, spottar meg, rengjer munnen og rister på hovudet og segjer:
8 Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.
«Legg det på Herren! han frelse honom, han berge honom, sidan han hev hugnad i honom!»
9 Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.
Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.
10 Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.
På deg er eg kasta frå morslivet, frå morsfanget er du min Gud.
11 Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.
Ver ikkje langt burte frå meg! for trengsla er nær, for det finst ingen hjelpar.
12 Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.
Sterke uksar ringar meg inne, Basans stutar kringset meg.
13 Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.
Dei spilar upp sitt gap imot meg, som ei flengjande og burande løva.
14 Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.
Eg er runnen ut som vatn, og alle mine bein skilst frå kvarandre; mitt hjarta hev vorte voks, smolte inst i mitt liv.
15 Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
Mi kraft er uppturka som eit krusbrot, mi tunga kleimer seg til min gom, og du legg meg ned i daudens dust.
16 Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.
For hundar hev sanka seg um meg, ein hop av illmenne kringsett meg; dei hev gjenombora mine hender og mine føter.
17 Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.
Eg kann telja alle mine bein; dei skodar til, dei ser på meg med lyst.
18 Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.
Dei skifte mine klæde millom seg og kasta lut um min kjole.
19 Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.
Men du, Herre, ver ikkje langt burte, du min styrke, skunda deg å hjelpa meg!
20 Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.
Fria mi sjæl frå sverdet, mi einaste frå hundevald!
21 Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.
Frels meg frå løvegap, og frå villukse-horn - du bønhøyrer meg!
22 Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.
Eg vil forkynna ditt namn for mine brør, midt i ålmugen vil eg lova deg.
23 Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
De som ottast Herren, lova honom, all Jakobs ætt, æra honom, og hav age for honom, all Israels ætt!
24 Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.
For han hev ikkje vanvyrdt og ikkje stygst ved ein armings armodsdom, og ikkje løynt si åsyn for honom; men då han ropa til honom, høyrde han.
25 O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.
Frå deg kjem min lovsong i ein stor ålmuge; eg vil avgjera mine lovnader for deira augo som ottast honom.
26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
Dei audmjuke skal eta og verta mette; dei som søkjer Herren, skal lova honom. Dykkar hjarta live til æveleg tid!
27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
Alle endarne av jordi skal koma det i hug og venda um til Herren, og alle heidninge-ætter skal tilbeda for di åsyn.
28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.
For riket høyrer Herren til, og han råder yver alle hedningarne.
29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
Alle rikmenner på jordi skal eta og tilbeda; for hans åsyn skal dei bøygja kne, alle dei som stig ned i dusti, og den som ikkje kann halda si sjæl i live.
30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
Etterkomarar skal tena honom; det skal verta fortalt um Herren til den komande ætt.
31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.
Dei skal koma og forkynna hans rettferd for det folk som vert født, at han hev gjort det.
