Psalmów 22
1 Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.
In finem pro susceptione matutina, Psalmus David. Deus Deus meus respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum.
2 Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
Deus meus clamabo per diem, et non exaudies: et nocte, et non ad insipientiam mihi.
3 Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.
Tu autem in sancto habitas, Laus Israel.
4 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
In te speraverunt patres nostri: speraverunt, et liberasti eos.
5 Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.
Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt: in te speraverunt, et non sunt confusi.
6 Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.
Ego autem sum vermis, et non homo: opprobrium hominum, et abiectio plebis.
7 Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:
Omnes videntes me, deriserunt me: locuti sunt labiis, et moverunt caput.
8 Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.
Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum.
9 Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.
Quoniam tu es, qui extraxisti me de ventre: spes mea ab uberibus matris meæ.
10 Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.
In te proiectus sum ex utero: de ventre matris meæ Deus meus es tu,
11 Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.
ne discesseris a me: Quoniam tribulatio proxima est: quoniam non est qui adiuvet.
12 Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.
Circumdederunt me vituli multi: tauri pingues obsederunt me.
13 Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.
Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.
14 Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.
Sicut aqua effusus sum: et dispersa sunt omnia ossa mea. Factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.
15 Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me.
16 Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.
Quoniam circumdederunt me canes multi: concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos:
17 Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.
dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me:
18 Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.
diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.
19 Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.
Tu autem Domine ne elongaveris auxilium tuum a me: ad defensionem meam conspice.
20 Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.
Erue a framea Deus animam meam: et de manu canis unicam meam:
21 Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.
Salva me ex ore leonis: et a cornibus unicornium humilitatem meam.
22 Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.
Narrabo nomen tuum fratribus meis: in medio ecclesiæ laudabo te.
23 Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
Qui timetis Dominum laudate eum: universum semen Iacob glorificate eum:
24 Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.
Timeat eum omne semen Israel: quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis: Nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum exaudivit me.
25 O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.
Apud te laus mea in ecclesia magna: vota mea reddam in conspectu timentium eum.
26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
Edent pauperes, et saturabuntur: et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in sæculum sæculi.
27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ: Et adorabunt in conspectu eius universæ familiæ Gentium.
28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.
Quoniam Domini est regnum: et ipse dominabitur Gentium.
29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ: in conspectu eius cadent omnes qui descendunt in terram.
30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
Et anima mea illi vivet: et semen meum serviet ipsi.
31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.
Annunciabitur Domino generatio ventura: et annunciabunt cæli iustitiam eius populo qui nascetur, quem fecit Dominus.
