Psalmów 22
1 Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.
In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David. [Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum.
2 Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; et nocte, et non ad insipientiam mihi.
3 Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.
Tu autem in sancto habitas, laus Israël.
4 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
In te speraverunt patres nostri; speraverunt, et liberasti eos.
5 Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.
Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; in te speraverunt, et non sunt confusi.
6 Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.
Ego autem sum vermis, et non homo; opprobrium hominum, et abjectio plebis.
7 Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:
Omnes videntes me deriserunt me; locuti sunt labiis, et moverunt caput.
8 Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.
Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum.
9 Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.
Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meæ.
10 Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.
In te projectus sum ex utero; de ventre matris meæ Deus meus es tu:
11 Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.
ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet.
12 Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.
Circumdederunt me vituli multi; tauri pingues obsederunt me.
13 Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.
Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.
14 Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.
Sicut aqua effusus sum, et dispersa sunt omnia ossa mea: factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.
15 Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me.
16 Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.
Quoniam circumdederunt me canes multi; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos;
17 Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.
dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.
18 Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.
Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.
19 Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.
Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; ad defensionem meam conspice.
20 Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.
Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam.
21 Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.
Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam.
22 Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.
Narrabo nomen tuum fratribus meis; in medio ecclesiæ laudabo te.
23 Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Jacob, glorificate eum.
24 Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.
Timeat eum omne semen Israël, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum, exaudivit me.
25 O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.
Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum.
26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in sæculum sæculi.
27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ; et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium:
28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.
quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium.
29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.
30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
Et anima mea illi vivet; et semen meum serviet ipsi.
31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.
Annuntiabitur Domino generatio ventura; et annuntiabunt cæli justitiam ejus populo qui nascetur, quem fecit Dominus.]
