Psalmów 22

1 Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

Dem Sangmeister auf die Hindin der Morgenröte. Ein Psalm Davids. Mein Gott, mein Gott, warum hast Du mich verlassen? Bist fern von meinem Heil, von den Worten meiner Klage?

2 Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

Mein Gott, ich rufe am Tag und Du antwortest nicht, und des Nachts, und bin nicht stille.

3 Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.

Du aber bist der Heilige, Du wohnst im Lobe Israels.

4 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.

Auf Dich vertrauten unsere Väter, sie vertrauten, und Du befreitest sie.

5 Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.

Sie schrien zu Dir, und sie entrannen, auf Dich vertrauten sie und wurden nicht beschämt.

6 Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

Ich aber bin ein Wurm und kein Mann, die Schmach der Menschen, und vom Volke verachtet.

7 Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:

Alle, die mich sehen, verlachen mich, sperren die Lippen auf, schütteln das Haupt;

8 Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

Er übergebe sich dem Jehovah, Der befreie ihn; Er errette ihn, denn Er hat Lust an ihm.

9 Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.

Denn Du ließest aus dem Mutterleibe mich hervorbrechen. Du warst meine Zuversicht an meiner Mutter Brüsten.

10 Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.

Auf Dich bin ich geworfen aus dem Mutterschoß; von meiner Mutter Leibe an bist Du mein Gott.

11 Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.

Entferne Dich nicht von mir; denn Drangsal ist nah, denn keiner ist da zum Beistand.

12 Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

Mich haben viele Farren umgeben, Baschans Gewaltige haben mich umringt.

13 Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.

Sie sperrten ihren Mund auf wider mich; ein zerfleischender und brüllender Löwe.

14 Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

Wie Wasser bin ich ausgeschüttet, alle meine Gebeine sind zertrennt. Wie Wachs ist mein Herz, es zerschmolz in meiner Eingeweide Mitte.

15 Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.

Wie ein Scherben ist meine Kraft vertrocknet, und meine Zunge klebt mir an dem Gaumen; und in den Staub des Todes hast Du mich hinabgelegt.

16 Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.

Denn Hunde haben mich umgeben, der Bösen Rotte mich umringt; sie haben Hände und Füße mir durchbohrt,

17 Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.

Ich zähle all meine Gebeine; sie blicken, sie sehen auf mich.

18 Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.

Sie teilen meine Kleider unter sich, und werfen über mein Gewande das Los.

19 Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.

Aber Du, Jehovah, sei nicht fern! Du, meine Stärke, stehe mir schleunig bei!

20 Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

Errette vom Schwerte meine Seele, und aus der Gewalt des Hundes meine einzige.

21 Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

Rette mich von des Löwen Rachen und von des Einhorns Hörnern antworte mir!

22 Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.

Ich will erzählen Deinen Namen meinen Brüdern, inmitten der Versammlung will ich Dich loben.

23 Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

Ihr, die ihr Jehovah fürchtet, lobet Ihn; aller Same Jakobs, verherrlicht ihn; es bange vor Ihm aller Same Israels.

24 Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

Denn nicht verachtet, noch verabscheut Er das Elend des Bedrückten, und verbirgt Sein Angesicht nicht vor ihm. Wenn er zu Ihm aufschreit, hört Er ihn.

25 O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.

Von Dir ist mein Lob in großer Versammlung; meine Gelübde zahle ich vor denen, die Ihn fürchten.

26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

Die Elenden sollen essen und satt werden. Jehovah sollen loben, die nach Ihm fragen. Es lebe euer Herz immerfort.

27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.

Gedenken sollen und zu Jehovah zurückkehren alle Enden der Erde und anbeten vor Dir alle Familien der Völkerschaften.

28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

Denn das Königtum ist Jehovahs, und Er herrscht über die Völkerschaften.

29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.

Essen und Ihn anbeten sollen alle Feisten der Erde, vor Ihm sollen sich beugen alle, die in den Staub hinabfahren, und der, dessen Seele Er nicht am Leben erhält.

30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.

Ein Same, der Ihm dient, wird dem Herrn gezählt in das Geschlecht.

31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.

Sie werden kommen und ansagen Seine Gerechtigkeit, einem Volke, das geboren wird, daß Er es getan.