Psalmów 22
1 Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.
Unto the end, for the morning protection, a psalm for David. O God my God, look upon me: why hast thou forsaken me? Far from my salvation are the words of my sins.
2 Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
O my God, I shall cry by day, and thou wilt not hear: and by night, and it shall not be reputed as folly in me.
3 Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.
But thou dwellest in the holy place, the praise of Israel.
4 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
In thee have our fathers hoped: they have hoped, and thou hast delivered them.
5 Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.
They cried to thee, and they were saved: they trusted in thee, and were not confounded.
6 Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.
But I am a worm, and no man: the reproach of men, and the outcast of the people.
7 Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:
All they that saw me have laughed me to scorn: they have spoken with the lips, and wagged the head.
8 Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.
He hoped in the Lord, let him deliver him: let him save him, seeing he delighteth in him.
9 Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.
For thou art he that hast drawn me out of the womb: my hope from the breasts of my mother.
10 Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.
I was cast upon thee from the womb. From my mother’s womb thou art my God,
11 Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.
Depart not from me. For tribulation is very near: for there is none to help me.
12 Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.
Many calves have surrounded me: fat bulls have besieged me.
13 Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.
They have opened their mouths against me, as a lion ravening and roaring.
14 Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.
I am poured out like water; and all my bones are scattered. My heart is become like wax melting in the midst of my bowels.
15 Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
My strength is dried up like a potsherd, and my tongue hath cleaved to my jaws: and thou hast brought me down into the dust of death.
16 Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.
For many dogs have encompassed me: the council of the malignant hath besieged me. They have dug my hands and feet.
17 Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.
They have numbered all my bones. And they have looked and stared upon me.
18 Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.
They parted my garments amongst them; and upon my vesture they cast lots.
19 Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.
But thou, O Lord, remove not thy help to a distance from me; look towards my defence.
20 Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.
Deliver, O God, my soul from the sword: my only one from the hand of the dog.
21 Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.
Save me from the lion’s mouth; and my lowness from the horns of the unicorns.
22 Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.
I will declare thy name to my brethren: in the midst of the church will I praise thee.
23 Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
Ye that fear the Lord, praise him: all ye the seed of Jacob, glorify him.
24 Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.
Let all the seed of Israel fear him: because he hath not slighted nor despised the supplication of the poor man. Neither hath he turned away his face from me: and when I cried to him he heard me.
25 O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.
With thee is my praise in a great church: I will pay my vows in the sight of them that fear him.
26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
The poor shall eat and shall be filled: and they shall praise the Lord that seek him: their hearts shall live for ever and ever.
27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
All the ends of the earth shall remember, and shall be converted to the Lord: And all the kindreds of the Gentiles shall adore in his sight.
28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.
For the kingdom is the Lord’s; and he shall have dominion over the nations.
29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
All the fat ones of the earth have eaten and have adored: all they that go down to the earth shall fall before him.
30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
And to him my soul shall live: and my seed shall serve him.
31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.
There shall be declared to the Lord a generation to come: and the heavens shall shew forth his justice to a people that shall be born, which the Lord hath made.
