Psalmów 22

1 Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

Til Sangmesteren. Efter »Morgenrødens Hind«. En Salme af David.

2 Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

3 Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.

Min Gud, jeg raaber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

4 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.

Og dog er du den hellige, som troner paa Israels Lovsange.

5 Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.

Paa dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

6 Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

de raabte til dig og frelstes, forlod sig paa dig og blev ikke til Skamme.

7 Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:

Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

8 Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

alle, der ser mig, haaner mig, vrænger Mund og ryster paa Hovedet:

9 Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.

»Han har væltet sin Sag paa HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham.«

10 Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.

Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

11 Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.

paa dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

12 Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

13 Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.

Stærke Tyre staar omkring mig, Basans vældige omringer mig,

14 Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

15 Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.

Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet paa mig;

16 Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.

min Gane er tør som et Potteskaar, til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

17 Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.

Thi Hunde staar omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

18 Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.

jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de paa mig.

19 Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.

Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

20 Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

21 Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

22 Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.

Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

23 Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

24 Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

»I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

25 O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.

Thi han foragtede ikke, forsmaaede ikke den armes Raab, skjulte ikke sit Aasyn for ham, men hørte, da han raabte til ham!«

26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.

de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Aasyn;

29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.

thi HERRENS er Riget, han er Folkenes Hersker.

30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.

De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Aasyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.

Ham skal Efterkommerne tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer; de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.