Psalmów 22

1 Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

Til Sangmesteren; til „Morgenrødens Hind”; en Psalme af David.

2 Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

Min Gud, min Gud! hvorfor har du forladt mig, du er fjern fra min Frelse, fra mit Klageskrig.

3 Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.

Min Gud! jeg raaber om Dagen, og du svarer ikke; og om Natten, og jeg kan ikke være stille.

4 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.

Men du er hellig, du, som bor iblandt Israels Lovsange!

5 Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.

Vore Fædre forlode sig paa dig; de forlode sig paa dig, og du friede dem.

6 Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

Til dig raabte de og frelstes; de forlode sig paa dig, og bleve ikke beskæmmede.

7 Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:

Men jeg er en Orm og ikke en Mand, Menneskens Spot og Folks Foragt.

8 Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

Alle de, som se mig, spotte mig; de vrænge Mund, de ryste med Hovedet:

9 Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.

„Vælt det paa Herren, han befri ham; han redde ham, efterdi han har Lyst til ham”!

10 Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.

Du er dog den, som drog mig af Moders Liv, du lod mig hvile trygt ved min Moders Bryster.

11 Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.

Paa dig er jeg kastet fra Moders Liv af; du er min Gud fra min Moders Skød.

12 Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

Vær ikke langt fra mig, thi Angest er nær; thi der er ingen Hjælper.

13 Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.

Mange Øksne have omgivet mig; Basans Tyre have omringet mig.

14 Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

De oplode deres Gab imod mig som en Løve, der river og brøler.

15 Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.

Jeg er udøst som Vand, og alle mine Ben adskille sig; mit Hjerte er som Voks, det smelter midt i mit Liv.

16 Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.

Min Kraft er tørret som et Potteskaar, min Tunge hænger ved mine Gummer, og du lægger mig ned i Dødens Støv.

17 Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.

Thi Hunde have omgivet mig; de ondes Hob har omringet mig; de have gennemboret mine Hænder og mine Fødder.

18 Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.

Jeg kan tælle alle mine Ben; de se til, de se paa mig.

19 Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.

De dele mine Klæder imellem sig og kaste Lod om mit Klædebon.

20 Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

Men du, Herre, vær ikke langt borte! min Styrke, skynd dig at hjælpe mig!

21 Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

Red min Sjæl fra Sværdet, min eneste fra Hundes Vold!

22 Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.

Frels mig fra Løvens Gab og fra Enhjørningens Horn! Du har bønhørt mig.

23 Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

Jeg vil forkynde dit Navn for mine Brødre, midt i Forsamlingen vil jeg love dig.

24 Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

I, som frygte Herren, lover ham! al Jakobs Sæd, ærer ham! og bæver for ham, al Israels Sæd!

25 O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.

Thi han har ikke foragtet og ej havt Vederstyggelighed for den elendiges Elendighed og ikke skjult sit Ansigt for ham; men der han raabte til ham, hørte han det.

26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

Fra dig begynder min Lovsang i en stor Forsamling; jeg vil betale mine Løfter i Paasyn af dem, som frygte ham.

27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.

De sagtmodige skulle æde og mættes, Herren skal prises af dem, som søge ham; eders Hjerter leve altid!

28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

Alle Verdens Ender skulle komme det i Hu og omvende sig til Herren; og alle Hedningernes Slægter skulle tilbede for dit Ansigt.

29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.

Thi Riget hører Herren til, og han hersker over Hedningerne.

30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.

Alle mægtige paa Jorden skulle æde og tilbede; for ham skulle alle de bøje sig, som sank i Muld, og den, som ikke kunde holde sin Sjæl i Live.

31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.

Efterkommerne skulle tjene ham; der skal fortælles om Herren til Efterslægten. De skulle komme og forkynde hans Retfærdighed for det Folk, som bliver født; thi han har gjort det.