Psalmów 22
1 Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.
Zborovođi. Po napjevu “Košuta u zoru”. Psalam. Davidov. Bože moj, Bože moj, zašto si me ostavio? Daleko si od ridanja moga.
2 Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
Bože moj, vičem danju, al'ne odvraćaš; noću vapijem i nema mi počinka.
3 Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.
A ipak, ti u Svetištu prebivaš, Nado Izraelova!
4 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
U tebe se očevi naši uzdaše, uzdaše se, i ti ih izbavi;
5 Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.
k tebi su vikali i spasavali se, u tebe se uzdali, i postidjeli se nisu.
6 Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.
A ja, crv sam, a ne čovjek, ruglo ljudi i naroda prezir.
7 Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:
Koji me vode, podruguju se meni, razvlače usne, mašu glavom:
8 Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.
“U Jahvu se on uzda, neka ga sad izbavi, neka ga spasi ako mu omilje!”
9 Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.
Iz krila majčina ti si me izveo, mir mi dao na grudima majke.
10 Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.
Tebi sam predan iz materine utrobe, od krila majčina ti si Bog moj.
11 Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.
Ne udaljuj se od mene, blizu je nevolja, a nikog nema da mi pomogne.
12 Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.
Opkoliše me junci mnogobrojni, bašanski bikovi okružiše mene.
13 Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.
Ždrijela svoja razvaljuju na me k'o lav koji plijen kida i riče.
14 Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.
Kao voda razlih se, sve mi se kosti rasuše; srce mi posta poput voska, topi se u grudima mojim.
15 Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
Grlo je moje kao crijep suho, i moj se jezik uz nepce slijepi: u prah smrtni bacio si mene.
16 Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.
Opkolio me čopor pasa, rulje me zločinačke okružile. Probodoše mi ruke i noge,
17 Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.
sve kosti svoje prebrojiti mogu, a oni me gledaju i zure na me.
18 Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.
Haljine moje dijele među sobom i kocku bacaju za odjeću moju.
19 Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.
Ali ti, o Jahve, daleko mi ne budi; snago moja, pohiti mi u pomoć!
20 Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.
Dušu moju istrgni maču, iz šapa pasjih život moj.
21 Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.
Spasi me iz ralja lavljih i jadnu mi dušu od rogova bivoljih!
22 Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.
A sada, braći ću svojoj naviještat' ime tvoje, hvalit ću te usred zbora.
23 Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
“Koji se bojite Jahve, hvalite njega! Svi od roda Jakovljeva, slavite njega! Svi potomci Izraelovi, njega se bojte!
24 Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.
Jer nije prezreo ni zaboravio muku jadnika, i nije sakrio lice svoje od njega; kad ga je zazvao, on ga je čuo.”
25 O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.
Zato ću te hvaliti u zboru veliku, pred vjernicima tvojim izvršit' zavjete.
26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
Siromasi će jesti i nasitit će se, hvalit će Jahvu koji traže njega: nek' živi srce vaše dovijeka!
27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
Spomenut će se i Jahvi se vratit' svi krajevi zemlje; pred njim će n§icÄe pasti sve obitelji pogana.
28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.
Jer Jahvino je kraljevstvo, on je vladar pucima.
29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
Njemu će se jedinom klanjati svi koji snivaju u zemlji, pred njim se sagnuti svi koji u prah silaze. I moja će duša za njega živjeti,
30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
njemu će služiti potomstvo moje. O Gospodu će se pripovijedat'
31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.
slijedećem koljenu, o njegovoj pravdi naviještati narodu budućem: “Ovo učini Jahve!”
