Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!