Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Zakaj hrumé narodi in ljudstva si izmišljajo prazno?

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

Zemlje kralji vstajajo in prvaki se posvetujejo skupaj zoper Gospoda in zoper maziljenca njegovega:

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

Raztrgajmo njih vezí in sè sebe vrzimo njih debele vrvi!

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

Sedeči v nebesih se smeje; zasmehuje jih Gospod.

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Tedaj jih ogovorí v jezi svoji, in v srdu svojem jih prestraši:

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

Saj sem jaz pomazilil kralja svojega ter postavil čez Sijon, gôro svetosti svoje.

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Oznanim naj sklep: Gospod mi je rekel: Sin si moj, jaz sem te danes rodil.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Prosi me, in narode ti dam v posest in kraje zemlje v pravico posesti tvoje.

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Zdrobiš jih s šibo železno; kakor prsteno posodo jih razsuješ.

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Zdaj torej, kralji, poslušajte; poduk sprejmite, o zemlje sodniki!

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

V svetem strahu služite Gospodu, in radujte se v trepetu!

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Poljubite Sina, da se ne razsrdi in ne poginete na potu, ako se le kolikaj razvname jeza njegova; blagor vsem, kateri pribegajo do njega.