Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Miért dühösködnek a pogányok, és gondolnak hiábavalóságot a népek?

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

A föld királyai felkerekednek és a fejedelmek együtt tanácskoznak az Úr ellen és az ő felkentje ellen:

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

Szaggassuk le az ő bilincseiket, és dobjuk le magunkról köteleiket!

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

Az egekben lakozó neveti, az Úr megcsúfolja őket.

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Majd szól nékik haragjában, és megrettenti őket gerjedelmében:

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

Én kentem ám fel az én királyomat a Sionon, az én szent hegyemen!

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Törvényül hirdetem: Az Úr mondá nékem: Én fiam vagy te; én ma nemzettelek téged.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Kérjed tőlem és odaadom néked a pogányokat örökségül, és birtokodul a föld határait.

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Összetöröd őket vasvesszővel: széjjelzúzod őket, mint cserépedényt.

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Azért, királyok, legyetek eszesek, és okuljatok földnek bírái!

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Szolgáljátok az Urat félelemmel, és örüljetek reszketéssel.

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Csókoljátok a Fiút, hogy meg ne haragudjék és el ne veszszetek az úton, mert hamar felgerjed az ő haragja. Boldogok mindazok, a kik ő benne bíznak!