Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Miért csődültek a népek, és gondolnak hiábavalót a nemzetek,

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

összeállanak a föld királyai, és együtt tanakodnak a fejedelmek az Örökkévaló és az ő fölkentje ellen?

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

Szakítsuk szét kötelékeiket, s vessük le magunkról bilincseiket!

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

Az égben trónoló nevet, az Úr gúnyolódik rajtuk,

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

akkor beszél hozzájuk haragjában és hevében megrettenti őket:

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

Hisz én iktattam be királyomat Cziónon, az én szent hegyemen. –

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Hadd adok hírt törvényről! Az Örökkévaló szólt hozzám: fiam vagy, én ma szülőd lettem.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Kérj tőlem, s majd adok nemzeteket birtokodul s tulajdonodul a földnek végeit;

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

majd megtöröd őket vaspálczával, mint a fazekasedényt szétzúzod őket!

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Most tehát királyok, térjetek észre, okuljatok, földnek birái;

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

szolgáljátok az Örökkévalót félelemben és ujjongjatok remegés közt.

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Hódoljatok a fiúnak, nehogy haragudjék s elvesznétek az úton; mert kevés híján felgyúl a haragja. Boldogok mind, kik benne keresnek menedéket!