Psalmów 2
1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
Warum sind die Heiden so wild erregt? / Warum sinnen die Völker, was nichtig ist?
2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
Der Erde Könige lehnen sich auf, / Und die Würdenträger beraten sich / Wider Jahwe und seinen Gesalbten:
3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
"Auf, laßt uns sprengen ihre Bande / Und von uns werfen ihre Seile!"
4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
Der in den Himmeln thronet, lacht, / Adonái spottet ihrer.
5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
Dann aber redet er sie an im Zorn / Und wird sie schrecken in seinem Grimm:
6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
"Ich habe meinen König eingesetzt / auf Zion, meinem heilgen Berg!"
7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
"Ich will verkünden Jahwes Spruch: / Er hat mir gesagt: 'Mein Sohn bist du, / Ich habe dich heute gezeugt!
8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
Fordre von mir, so geb ich dir Völker zum Erbe / Und die Enden der Erde zum Eigentum.
9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
Du sollst sie zerschmettern mit eisernem Stab, / Wie Töpfergeschirr sie zerschlagen!'"
10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
Nun denn, ihr Könige, seid verständig! / Lasset euch warnen, ihr Richter auf Erden!
11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
Dienet Jahwe mit Ehrfurcht / Und jubelt ihm zu mit Zittern!
12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
Küsset den Sohn, damit er nicht zürne / Und ihr umkommet auf euerm Weg! / Denn bald wird sein Zorn entbrennen. / Heil allen, die bei ihm Zuflucht suchen!
