Psalmów 2
1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
Pourquoi ce tumulte parmi les nations, Ces vaines pensées parmi les peuples?
2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
Pourquoi les rois de la terre se soulèvent-ils Et les princes se liguent-ils avec eux Contre l’Éternel et contre son oint?
3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
Brisons leurs liens, Délivrons-nous de leurs chaînes!
4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
Celui qui siège dans les cieux rit, Le Seigneur se moque d’eux.
5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
Puis il leur parle dans sa colère, Il les épouvante dans sa fureur:
6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
C’est moi qui ai oint mon roi Sur Sion, ma montagne sainte!
7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
Je publierai le décret; L’Éternel m’a dit: Tu es mon fils! Je t’ai engendré aujourd’hui.
8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
Demande-moi et je te donnerai les nations pour héritage, Les extrémités de la terre pour possession;
9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
Tu les briseras avec une verge de fer, Tu les briseras comme le vase d’un potier.
10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
Et maintenant, rois, conduisez-vous avec sagesse! Juges de la terre, recevez instruction!
11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
Servez l’Éternel avec crainte, Et réjouissez-vous avec tremblement.
12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
Baisez le fils, de peur qu’il ne s’irrite, Et que vous ne périssiez dans votre voie, Car sa colère est prompte à s’enflammer. Heureux tous ceux qui se confient en lui!
