Psalmów 2
1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
Miksi pakanat kiukuitsevat, ja kansat turhia ajattelevat?
2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
Maan kuninkaat hankitsevat itseänsä, ja päämiehet keskenänsä neuvoa pitävät Herraa ja hänen voideltuansa vastaan.
3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
Katkaiskaamme heidän siteensä, ja heittäkäämme meistä pois heidän köytensä.
4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
Mutta joka taivaissa asuu, nauraa heitä: Herra pilkkaa heitä.
5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
Kerran hän puhuu heille vihoissansa, ja hirmuisuudessansa peljättää heitä.
6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
Mutta minä asetin kuninkaani Zioniin, pyhälle vuorelleni.
7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
Minä tahdon saarnata senkaltaisesta säädystä, josta Herra minulle sanoi: Sinä olet minun poikani, tänäpänä minä sinun synnytin.
8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
Ano minulta, niin minä annan pakanat perinnökses ja maailman ääret omakses.
9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
Sinun pitää särkemän heitä rautaisella valtikalla, ja niinkuin savisen astian heitä murentaman.
10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
Nyt te kuninkaat, siis ymmärtäkäät, ja te maan tuomarit, antakaat teitänne kurittaa.
11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
Palvelkaat Herraa pelvossa, ja iloitkaat vavistuksessa.
12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
Antakaat suuta pojalle, ettei hän vihastuisi, ja te hukkuisitte tiellä; sillä hänen vihansa syttyy pian. Mutta autuaat ovat kaikki ne, jotka häneen uskaltavat.
