Psalmów 2
1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
Why do the nations rage, and the peoples plot a vain thing?
2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
The kings of the earth take a stand, and the rulers take counsel together, against Adonai, and against his Anointed, saying,
3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
“Let’s break their bonds apart, and cast their cords from us.”
4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
He who sits in the heavens will laugh. The Lord will have them in derision.
5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
Then he will speak to them in his anger, and terrify them in his wrath:
6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
“Yet I have set my King on my holy hill of Zion [Mountain ridge, Marking].”
7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
I will tell of the statute. Adonai said to me, “You are my son. Today I have become your father.
8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
Ask of me, and I will give the nations for your inheritance, the uttermost parts of the earth for your possession.
9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
You shall break them with a rod of iron. You shall dash them in pieces like pottery.”
10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
Now therefore be wise, you kings. Be instructed, you judges of the earth.
11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
Abad ·Serve· Adonai with fear, and rejoice with trembling.
12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
Kiss the Son, lest he be angry, and you perish on the way, for his wrath will soon be kindled. Blessed are all those who take refuge in him.
