Psalmów 2
1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
Why do the nations rage, and the peoples plot in vain?
2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
The kings of the earth take a stand, and the rulers take counsel together, against the LORD, and against his Anointed:
3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
"Let's tear off their shackles, and throw off their ropes from us."
4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
The one who sits in the heavens laughs. The LORD scoffs at them.
5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
Then he will speak to them in his anger, and terrify them in his wrath:
6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
"But I myself have installed my king on Zion, my holy mountain."
7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
I will tell of the decree. The LORD said to me, "You are my son. Today I have become your father.
8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
Ask of me, and I will give the nations as your inheritance, and the farthest parts of the earth for your possession.
9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
You shall rule them with an iron scepter. You shall dash them in pieces like a potter's vessel."
10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
Now therefore, you kings, be wise; receive correction, you judges of the earth.
11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling.
12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
Do homage in purity, lest he be angry, and you perish in the way, when his anger is suddenly kindled. Blessed are all those who take refuge in him.
