Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Why do the nations rage and the peoples plot in vain?

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

The kings of the earth take their stand and the rulers gather together, against the LORD and against His Anointed One:

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

“Let us break Their chains and cast away Their cords.”

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

The One enthroned in heaven laughs; the Lord taunts them.

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Then He rebukes them in His anger, and terrifies them in His fury:

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

“I have installed My King on Zion, upon My holy mountain.”

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

I will proclaim the decree spoken to Me by the LORD: “You are My Son; today I have become Your Father.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Ask Me, and I will make the nations Your inheritance, the ends of the earth Your possession.

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

You will break them with an iron scepter; You will shatter them like pottery.”

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Therefore be wise, O kings; be admonished, O judges of the earth.

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling.

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Kiss the Son, lest He be angry and you perish in your rebellion, when His wrath ignites in an instant. Blessed are all who take refuge in Him.