Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

"Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

"Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!