Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Zašto se bune narodi, zašto puci ludosti snuju?

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

Ustaju kraljevi zemaljski, knezovi se rotÄe protiv Jahve i Pomazanika njegova:

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

“Skršimo okove njihove i jaram njihov zbacimo!”

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

Smije se onaj što na nebu stoluje, Gospod im se podruguje.

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Tad im veli u svom gnjevu, žestinom ih on zbunjuje:

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

“TÓa ja kralja svog postavih nad Sionom, svojom svetom gorom.”

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Obznanjujem odluku Jahvinu: Gospodin mi reče: “Ti si sin moj, danas te rodih.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Zatraži samo, i dat ću ti puke u baštinu, i u posjed krajeve zemaljske.

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Vladat ćeš njima palicom gvozdenÄom i razbit ih kao sud lončarski.”

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Opametite se sada, vi kraljevi, Urazumite se, suci zemaljski.

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Služite Jahvi sa strahom, s trepetom se pokorite njemu,

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

da se ne razgnjevi te ne propadnete na putu, kad uskoro plane srdžba njegova. Blago svima koji se njemu utječu!