< Psalmów 18 >
1 Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł: Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!
2 Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja.
3 Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.
4 Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię.
5 Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci. (Sheol )
6 W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.
7 Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego.
8 Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.
9 Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.
10 A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.
11 Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków.
12 Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.
13 I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.
14 Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.
15 I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich.
16 Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich.
17 Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.
18 Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.
19 Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował.
20 Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi.
21 Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego.
22 Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie.
23 Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej.
24 Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego.
25 Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz.
26 Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz;
27 Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.
28 Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje.
29 Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur.
30 Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają.
31 Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego?
32 On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję.
33 Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię.
34 Çwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi.
35 Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię.
36 Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje.
37 Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił.
38 Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje.
39 Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię.
40 Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił.
41 Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał.
42 I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich.
43 Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi.
44 Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali.
45 Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich.
46 Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.
47 Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody.
48 Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię.
49 Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu.
50 Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki.
