Psalmów 17

1 Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi.

(En bøn af David.) HERRE, hør en retfærdig Sag, lyt til min Klage lån Øre til Bøn fra svigløse Læber!

2 Od obliczności twojej sąd mój niech wynijdzie; oczy twoje niech patrzą na uprzejmość.

Fra dig skal min Ret udgå, thi hvad ret er, ser dine Øjne.

3 Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich.

Prøv mit Hjerte, se efter om Natten, ransag mig, du finder ej Svig hos mig.

4 Co się tknie spraw ludzkich według słowa ust twoich, chroniłem się drogi okrutnika.

Ej synded min Mund, hvad end Mennesker gjorde; ved dine Læbers Ord vogted jeg mig for Voldsmænds Veje;

5 Zatrzymuj kroki moje na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moje.

mine Skridt har holdt dine Spor, jeg vaklede ej på min Gang.

6 Ja cię wzywam, bo mię wysłuchiwasz, Boże! Nakłoń ucha twego ku mnie, wysłuchaj słowa moje.

Jeg råber til dig, thi du svarer mig, Gud, bøj Øret til mig, hør på mit Ord!

7 Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej.

Vis, dig underfuldt nådig, du Frelser for dem, der tyr til din højre for Fjender!

8 Strzeż mię jako źrenicy oka; pod cieniem skrzydeł twoich ukryj mię.

Vogt mig som Øjestenen, skjul mig i dine Vingers Skygge

9 Przed twarzą niepobożnych, którzy mię niszczą, przed nieprzyjaciółmi duszy mojej, którzy mię ogarnęli.

for gudløse, der øver Vold imod mig, glubske Fjender, som omringer mig;

10 Tukiem swoim okryli się; hardzie mówią usty swemi.

de har lukket deres Hjerte med Fedt, deres Mund fører Hovmodstale.

11 Gdziekolwiek idziemy, obtoczyli nas; oczy swe nasadzili, aby nas potrącili ku ziemi.

De omringer os, overalt hvor vi går, de sigter på at slå os til Jorden.

12 Każdy z nich podobien jest lwowi pragnącemu łupu, i lwięciu siedzącemu w jamie.

De er som den rovgridske Løve, den unge Løve, der ligger på Lur.

13 Powstańże, Panie! uprzedź twarz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego mieczem twoim.

Rejs dig, HERRE, træd ham i Møde, kast ham til Jorden, fri med dit Sværd min Sjæl fra den gudløses Vold,

14 Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim.

fra Mændene, HERRE, med din Hånd, fra dødelige Mænd - lad dem få deres Del i levende Live! Fyld deres Bug med dit Forråd af Vrede, lad Børnene mættes dermed og efterlade deres Børn, hvad de levner!

15 Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.

Men jeg skal i Retfærd skue dit Åsyn, mættes ved din Skikkelse, når jeg vågner.