Psalmów 17

1 Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi.

Molitva. Davidova. Počuj, Jahve pravedni, i vapaj mi poslušaj, usliši molitvu iz usta iskrenih!

2 Od obliczności twojej sąd mój niech wynijdzie; oczy twoje niech patrzą na uprzejmość.

Od tebe nek' mi dođe presuda, tvoje oči vide što je pravo.

3 Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich.

Istraži mi srce, pohodi noću, ognjem me iskušaj, al' u meni nećeš nać' bezakonja. Ne zgriješiše usta moja

4 Co się tknie spraw ludzkich według słowa ust twoich, chroniłem się drogi okrutnika.

kao što griješe ljudi: po riječima usta tvojih čuvah putove Zakona.

5 Zatrzymuj kroki moje na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moje.

Korak mi čvrsto prionu za tvoje staze, ne zasta mi noga na putima tvojim.

6 Ja cię wzywam, bo mię wysłuchiwasz, Boże! Nakłoń ucha twego ku mnie, wysłuchaj słowa moje.

Zazivam te, Bože, ti ćeš me uslišit': prikloni mi uho i čuj riječi moje.

7 Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej.

Proslavi na meni dobrotu svoju, ti koji od dušmana izbavljaš one što se utječu desnici tvojoj.

8 Strzeż mię jako źrenicy oka; pod cieniem skrzydeł twoich ukryj mię.

Čuvaj me k'o zjenicu oka, sakrij me u sjenu krila svojih

9 Przed twarzą niepobożnych, którzy mię niszczą, przed nieprzyjaciółmi duszy mojej, którzy mię ogarnęli.

od zlotvora što na me nasrću. Dušmani me bijesni opkoljuju,

10 Tukiem swoim okryli się; hardzie mówią usty swemi.

bešćutno srce zatvaraju i ustima zbore naduto,

11 Gdziekolwiek idziemy, obtoczyli nas; oczy swe nasadzili, aby nas potrącili ku ziemi.

Koraci njini sad me okružuju, smjeraju da me na zemlju obore;

12 Każdy z nich podobien jest lwowi pragnącemu łupu, i lwięciu siedzącemu w jamie.

slični lavu dok se, zinuv, na plijen obara i laviću što vreba u potaji.

13 Powstańże, Panie! uprzedź twarz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego mieczem twoim.

Ustani, Jahve, presretni ga i obori, od grešnika mi život mačem spasi,

14 Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim.

a rukom od ljudi, Gospodine: od ljudi kojih je dio ovaj život, kojima želudac puniš dobrima; kojih su sinovi siti, a djeci daju što im pretekne.

15 Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.

A ja ću u pravdi gledati lice tvoje, i jednom kad se probudim, sit ću ga se nagledati.