Psalmów 147
1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Hvalite Gospoda; ker dobro je prepevati Bogu našemu; ker prijetno, spodobno je hvaljenje.
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
Zidar Jeruzalema Gospod, Izraelce zbira razkropljene.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
On ozdravlja potrte v srci in obvezuje v njih bolečinah.
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
Prešteva zvezd število, kliče jih, kolikor jih je, po imenih.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Velik je Gospod, Bog naš, in mnoga moč njegova, razumnost njegova brezmerna.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
Krotke podpira Gospod, hudobne potiska noter do tal.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
Pojte hvalne pesmi Gospodu, na strune prepevajte našemu Bogu.
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
On zagrinja z gostimi oblaki nebesa; dež napravlja zemlji, daje, da seno rodevajo gore.
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
Živež svoj daje živini, mladim krokarjem, ki čivkajo.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Moči konjeve se ne veseli, stegna odličnega moža mu niso po volji;
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
Po volji so Gospodu boječi se njega, kateri imajo nado v milosti njegovi.
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
S hvalo slávi Jeruzalem Gospoda, hvali Boga svojega, o Sijon.
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
Ker zapahe tvojih vrát utrjuje, sinove tvoje blagoslavlja sredi tebe.
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
Mir daje pokrajinam tvojim, z mozgom pšenice te siti.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
Ko pošlje govor svoj na zemljo, urno izteče beseda njegova.
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
Sneg daje kakor volno, slano razsiplje kakor pepél.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
Led svoj meče dol, kakor koščke; pred mrazom njegovim kdo prebije?
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
Besedo svojo pošlje in jih raztaja; kakor hitro pihne veter svoj, iztekó vodé.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
Besede svoje naznanja Jakobu; postave svoje in pravice svoje Izraelu.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
Ni storil tako nobenemu narodu; zatorej ne poznajo tistih pravic. Aleluja.
