Psalmów 147
1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Treño t’Ià! Amy te soa ty fijejoañe aman’ Añaharentika; toe fanjàka naho mañeva ty fandrengeañe Aze.
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
Ampitomboe’ Iehovà t’Ierosalaime: atonto’e o añombelahi-mavo’ o nte-Israeleoo.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
Jangane’e ty mikoretse añ’arofo, ho bandie’e o fere’eo.
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
Volilie’e ty ia’ o vasiañeo; songa kanjie’e ami’ty añara’e.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Jabahinake i Talèn-tikañey, ra’elahy an-kafatrarañe; tsy taka-jehèñe ty hilala’e.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
Tohaña’ Iehovà o mirèkeo, gorè’e an-tane ty lo-tsereke.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
Sabò am-pañandriañañe t’Iehovà; Rengeo t’i Andrianañahare am-piarahañe marovany,
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
Ie ty mpandafike rahoñe an-dikerañe eñe, naho mpañajary orañe an-tane atoy, naho mampitiry ahetse am-bohitse ey.
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
Fahana’e hàneñe o bibio, naho o ana-koàke migagakeo.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Tsy ty haozara’ o soavalao ty mahahaha Aze, tsy ty kitson-dahilahy ro ifalea’e.
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
Ondaty mañeveñe ama’eo ro noro’ Iehovà, o mpitamà ty hafatram-pikokoa’eo.
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
Rengeo t’Iehovà, ry Ierosalaime; onjono t’i Andrianañahare’o, ry Tsiône.
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
Fa nampifatrare’e o sikadan-dalam-bei’oo; tahie’e o ajalahy ama’oo.
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
Ampierañerañe’e o efe-tane’oo, vaho ampieneña’e ampemba soa.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
Ahitri’e mb’an-tane atoy o fetse’eo, mipirirìtse o taro’eo.
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
Anjotsoa’e oram-panala hoe volon’ añondry; afiafia’e hoe lavenoke ty fanala.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
Afitse’e ami’ty minjikio’e ty havandra’e, ia ty mahafijohañe miatreke ty fangoratsaha’e.
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
Irahe’e mb’eo o tsara’eo le mitranake iereo; ampitiofe’e o tio’eo, vaho ampidoañe’e rano.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
Talilie’e am’ Iakobe ty tsara’e; am’ Israele o fañè’eo naho o fepè’eo.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
Tsy nanoe’e izay o tane ila’eo; tsy fohi’ iereo o nafè’eo. Treño t’Ià.
