Psalmów 147
1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Teiciet To Kungu, jo ir labi, mūsu Dievu slavēt; šī teikšana ir mīlīga un pieklājās.
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
Tas Kungs uztaisa Jeruzālemi, Viņš sapulcina Israēla ļaudis, kas bija izdzīti.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
Viņš dziedina tos, kam satriektas sirdis, un remdē viņu sāpes.
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
Viņš skaita zvaigžņu pulku, Viņš sauc tās visas pa vārdam.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Mūsu Kungs ir liels un varens spēkā, Viņa gudrība ir neizmērojama.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
Tas Kungs paceļ bēdīgos un pazemo bezdievīgos līdz zemei.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
Pateiciet Tam Kungam ar slavas dziesmām, teiciet mūsu Dievu ar koklēm!
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
Viņš debesi apklāj ar mākoņiem, Viņš lietu dod zemei, Viņš liek zālei augt uz kalniem;
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
Viņš lopiem dod barību, jauniem kraukļiem, kad tie sauc.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Viņam nav labs prāts pie zirga stipruma, Viņam nepatīk vīra lieli.
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
Tam Kungam patīk tie, kas Viņu bīstas, kas gaida uz Viņa žēlastību.
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
Teici To Kungu, Jeruzāleme, slavē savu Dievu, Ciāna.
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
Jo Viņš stiprina tavu vārtu aizšaujamos, Viņš svētī tavus bērnus tur iekšā.
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
Viņš dod mieru tavām robežām, Viņš tevi paēdina ar briedušiem kviešiem.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
Viņš sūta Savas apsolīšanas virs zemes, Viņa vārds tek(izplatās) ar steigšanos.
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
Viņš dod sniegu kā vilnu, Viņš kaisa salnu kā pelnus.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
Viņš met Savu krusu kā kumosus. Kas var pastāvēt priekš Viņa aukstuma?
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
Viņš sūta Savu vārdu, un kūst, Viņš liek savam vējam pūst, tad ūdeņi notek.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
Viņš Jēkabam dara zināmu Savu vārdu, Israēlim Savus likumus un tiesas,
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
Tā Viņš nedara nevienai citai tautai; Viņa tiesas tās nepazīst. Alleluja!
