Psalmów 147

1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.

2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.

3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.

4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.

5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.

6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.

7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;

8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;

9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.

10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.

11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.

12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.

13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.

14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.

15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.

16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.

17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?

18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.

19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.

20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.