Psalmów 147
1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Dicsérjétek az Urat! Hiszen Istenünkről énekelni jó; hiszen őt dicsérni gyönyörűséges és illendő dolog!
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
Az Úr építi Jeruzsálemet, összegyűjti Izráelnek elűzötteit;
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
Meggyógyítja a megtört szívűeket, és bekötözi sebeiket.
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
Elrendeli a csillagok számát, és mindnyájokat nevéről nevezi.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Nagy a mi Urunk és igen hatalmas, s bölcseségének nincsen határa.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
Megtartja az Úr a nyomorultakat; a gonoszokat földig megalázza.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
Énekeljetek az Úrnak hálaadással, pengessetek hárfát a mi Istenünknek!
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
A ki beborítja az eget felhővel, esőt készít a föld számára, és füvet sarjaszt a hegyeken;
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
A ki megadja táplálékát a baromnak, a holló-fiaknak, a melyek kárognak.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Nem paripák erejében telik kedve, nem is a férfi lábszáraiban gyönyörködik;
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
Az őt félőkben gyönyörködik az Úr, a kik kegyelmében reménykednek.
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
Dicsőitsd Jeruzsálem az Urat! Dicsérd, oh Sion, a te Istenedet!
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
Mert erősekké teszi kapuid zárait, s megáldja benned a te fiaidat.
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
Békességet ád határaidnak, megelégít téged a legjobb búzával.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
Leküldi parancsolatát a földre, nagy hirtelen lefut az ő rendelete!
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
Olyan havat ád, mint a gyapjú, és szórja a deret, mint a port.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
Darabokban szórja le jegét: ki állhatna meg az ő fagya előtt?
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
Kibocsátja szavát s szétolvasztja őket; megindítja szelét s vizek folydogálnak.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
Közli igéit Jákóbbal, törvényeit s végzéseit Izráellel.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
Nem tesz így egyetlen néppel sem; végzéseit sem tudatja velök. Dicsérjétek az Urat!
