< Psalmów 147 >

1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Lobpreist den Herrn! Weil er so gut, ist unser Gott des Lobes wert; weil er so liebevoll, des Ruhmes würdig.
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
Der Herr erbaut Jerusalem; er sammelt die Zerstreuten Israels.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
Er heilet die gebrochenen Herzen und lindert ihre Schmerzen
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
Der Sterne Zahl hat er bestimmt und ruft sie all mit Namen auf.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Ja, unser Herr ist groß, gewaltig, und seine Weisheit unbeschreiblich.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
Der Herr hebt die Gebeugten auf; die Frevler aber beugt er in den Staub. -
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
So dankt dem Herrn in Wechselchören! So singet auf der Zither unserm Gott,
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
ihm, der den Himmel deckt mit Wolken und so der Erde Regen schafft, der Gras auf Bergen sprossen läßt,
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
und der dem Wilde Futter gibt, den jungen Raben das, wonach sie rufen!
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Er hat nicht Lust an Rosses Stärke; nicht achtet er des Mannes Kraft.
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
Dem Herrn gefallen, die vor ihm sich fürchten, und wer auf seine Gnade harrt. -
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
Lobpreis den Herrn, Jerusalem! Lobsinge, Sion, deinem Gott!
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
Er festigt deiner Tore Riegel und segnet darin deine Söhne,
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
und wieder gibt er deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit feinstem Weizen.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
Zur Erde sendet er sein Wort, und schnell läuft sein Befehl.
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
Wie Wolle gibt er Schnee und streut den Reif wie Asche.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
Er wirft sein Eis wie Brocken hin; vor seiner Kälte bleibt das Wasser stehen.
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
Dann sendet er sein Wort; er macht sie schmelzen. Er gibt mir leis Befehl, und sie zergehn in Wasser.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
Er, der sein Wort läßt Jakob hören, Gesetz und Rechte Israel.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
So hat er keinem Heidenvolk getan, seine Gebote lehrte er sie nicht. Alleluja!

< Psalmów 147 >