Psalmów 147
1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Louez le Seigneur, car il est bon; qu’on célèbre notre Dieu, car il est aimable: à lui conviennent les louanges.
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
L’Eternel rebâtira Jérusalem, il y rassemblera les débris dispersés d’Israël.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
C’Est lui qui guérit les cœurs brisés et panse leurs douloureuses blessures.
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
Il détermine le nombre des étoiles, à elles toutes il attribue des noms.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Grand est notre Maître et tout-puissant, sa sagesse est sans limites.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
L’Eternel soutient les humbles, il abaisse jusqu’à terre les méchants.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
Entonnez des actions de grâce en l’honneur de l’Eternel. Célébrez notre Dieu au son de la harpe.
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
C’Est lui qui couvre le ciel de nuages, prépare la pluie pour la terre, fait pousser l’herbe sur les montagnes.
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
Il donne leur pâture aux bêtes, aux petits des corbeaux qui la réclament.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Il ne prend point plaisir à la vigueur du coursier, il ne tient pas à l’agilité de l’homme;
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
ce qu’il aime, l’Eternel, ce sont ses adorateurs, ceux qui ont foi en sa bonté.
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
Célèbre, ô Jérusalem, l’Eternel, glorifie ton Dieu, ô Sion!
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
Car il a consolidé les barres de tes portes, il a béni tes fils dans ton enceinte,
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
C’Est lui qui a fait régner la paix sur ton sol, qui te rassasie de la moelle du froment.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
Il envoie ses ordres sur la terre, sa parole vole avec une extrême rapidité.
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
Il répand la neige comme des flocons de laine, sème le givre comme de la cendre.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
Il lance des glaçons par morceaux: qui peut tenir devant ses frimas?
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
Il émet un ordre, et le dégel s’opère; il fait souffler le vent: les eaux reprennent leur cours.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
Il a révélé ses paroles à Jacob, ses statuts et ses lois de justice à Israël.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
Il n’a fait cela pour aucun des autres peuples; aussi ses lois leur demeurent-elles inconnues. Alléluia!
