Psalmów 147
1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Praise ye Yah, For it is good, to make melody to our GOD, —For it is delightful, seemly is praise!
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
Yahweh, is building Jerusalem, The outcasts of Israel, will he gather together.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
He is healing the broken in heart, —and binding up their hurts.
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
Counting the number of the stars, To all of them—names, he giveth.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Great is our Lord, and of abounding strength, And, his knowledge, cannot be expressed.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
Yahweh, relieveth the humbled! casting the lawless down to the earth.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
Respond to Yahweh with thanksgiving, Make melody to our God with the lyre.
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
Who covereth the heavens with clouds, preparing rain for the earth, who causeth the mountains to sprout grass:
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
Giving, to the beast, its food, to the young ravens, when they cry.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Not in the strength of the horse, doth he delight, Not in the legs of a man, hath he pleasure:
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
Yahweh, hath pleasure, in them who revere him, in them who wait for his lovingkindness.
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
Laud thou, O Jerusalem, Yahweh, Praise thy God, O Zion:
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
For he hath strengthened the bars of thy gates, He hath blessed thy children in thy midst:
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
Who maketh thy boundaries to be peace, With the marrow of wheat, doth he satisfy thee:
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
Who sendeth his utterance to the earth, How swiftly, runneth his word!
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
Who giveth snow like wool, Hoar-frost—like ashes, he scattereth:
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
Casting forth his ice like crumbs, Before his cold, who can stand?
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
He sendeth forth his word and melteth them, He causeth his wind to blow, the waters, stream along:
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
Declaring his word unto Jacob, His statutes and his regulations, unto Israel.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
He hath not dealt so with any nation, and, his regulations, he maketh not known to them. Praise ye Yah!
