Psalmów 147
1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!
