Psalmów 140

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Wyrwij mię, Panie! od człowieka złego, od męża okrutnego strzeż mię;

2 Którzy myślą złe rzeczy w sercu, a na każdy dzień zbierają się na wojnę.

3 Zaostrzają język swój, jako wąż; jad żmij pod wargami ich. (Sela)

4 Zachowaj mię, Panie! od rąk bezbożnika; od męża okrutnego strzeż mię, którzy myślili podwrócić nogi moje.

5 Hardzi na mię zastawili sidło, i powrozy; rozciągnęli sieci przy ścieszce, a sidła swe zastawili na mię. (Sela)

6 Rzekłem Panu: Tyś jest Bóg mój! wysłuchajże, Panie! głos modlitw moich.

7 O Panie, Panie mocy zbawienia mego, który przykrywasz głowę moję w dzień bitwy!

8 Nie dawaj, Panie! bezbożnemu czego żąda; ani myśli jego złej góry nie dawaj, żeby się nie podniósł. (Sela)

9 A wodza tych, którzy mię obstąpili, nieprawość warg ich niech ich okryje.

10 Niech na nich spadną węgle rozpalone; do ognia niech wrzuceni będą, i do dołów głębokich, skądby nie powstali.

11 Potwarca nie będzie utwierdzony na ziemi, a mąż okrutny złością ułowiony będąc upadnie.

12 Wiem, że Pan uczyni sąd utrapionemu, i pomstę nędznych.

13 A tak sprawiedliwi będą wysławiać imię twoje, a szczerzy będą mieszkać przed obliczem twojem.