Psalmów 14

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.

ME pweipwei o kin indinda nan monion i: Jota Kot. Jota katepa’rail, o arail tiak meid jued; jota amen mia, me kin wia me mau.

2 Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

Ieowa kin ireron aramaj akan jan nanlan, pwen majani, ma amen mia, me lolekon o rapaki Kot.

3 Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.

A ir karoj juedelar o karoj jota kon on, jota me kin wiada me mau, jota amen.

4 Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.

Irail karoj me kin wiada mejued, jota ar lolekon, o me kin kawela nai aramaj akan, lao medi kila, a re jota kin likwir on Ieowa?

5 Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

I waja re kin majak, pwe Kot kotikot ren kadaudok en me pun kan.

6 Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.

Komail kin kawela inon en me luet; aki Ieowa, me a kin kaporoporeki.

7 Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.

O i men, jauaj pan Ijrael en kodo jan nan Jion, o Ieowa en kotin lapwada japwilim a jalidi kan! I me Iakop pan injenemauki o Ijrael pan pereperenki.