Psalmów 14

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.

“For the leader of the music. A psalm of David.” The fool saith in his heart, “There is no God.” They are corrupt; abominable are their doings; There is none that doeth good.

2 Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

Jehovah looketh down from heaven upon the children of men, To see if there are any that have understanding, That have regard to God.

3 Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.

They are all gone out of the way; together are they corrupt; There is none that doeth good—no, not one.

4 Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.

Shall not the evil-doers be requited, Who devour my people like bread, And call not upon Jehovah?

5 Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

Yea, then shall they be in great fear; For Jehovah is with the race of the righteous.

6 Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.

Ye would put to shame the counsel of the poor; But Jehovah is their refuge.

7 Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.

Oh that salvation for Israel would come out of Zion! When Jehovah bringeth back the captives of his people, Then shall Jacob rejoice, and Israel be glad.