Psalmów 14

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.

For the choirmaster. Of David. The fool says in his heart, “There is no God.” They are corrupt; their acts are vile. There is no one who does good.

2 Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

The LORD looks down from heaven upon the sons of men to see if any understand, if any seek God.

3 Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.

All have turned away, they have together become corrupt; there is no one who does good, not even one.

4 Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.

Will the workers of iniquity never learn? They devour my people like bread; they refuse to call upon the LORD.

5 Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

There they are, overwhelmed with dread, for God is in the company of the righteous.

6 Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.

You sinners frustrate the plans of the oppressed, yet the LORD is their shelter.

7 Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.

Oh, that the salvation of Israel would come from Zion! When the LORD restores His captive people, let Jacob rejoice, let Israel be glad!