Psalmów 139
1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
Gospode! ti me kušaš i znaš.
2 Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
Ti znaš kad sjedem i kad ustanem; ti znaš pomisli moje izdaleka;
3 Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.
Kad hodim i kad se odmaram, ti si oko mene, i sve putove moje vidiš.
4 Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.
Još nema rijeèi na jeziku mom, a ti, Gospode, gle, veæ sve znaš.
5 Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.
Sastrag i sprijed ti si me zaklonio, i stavio na me ruku svoju.
6 Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.
Èudno je za me znanje tvoje, visoko, ne mogu da ga dokuèim.
7 Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?
Kuda bih otišao od duha tvojega, i od lica tvojega kuda bih utekao?
8 Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. (Sheol h7585)
Da izaðem na nebo, ti si ondje. Da siðem u pakao, ondje si. (Sheol h7585)
9 Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,
Da se dignem na krilima od zore, i preselim se na kraj mora:
10 I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.
I ondje æe me ruka tvoja voditi, i držati me desnica tvoja.
11 Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,
Da reèem: da ako me mrak sakrije; ali je i noæ kao vidjelo oko mene.
12 Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.
Ni mrak neæe zamraèiti od tebe, i noæ je svijetla kao dan: mrak je kao vidjelo.
13 Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.
Jer si ti stvorio što je u meni, sastavio si me u utrobi matere moje.
14 Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.
Hvalim te, što sam divno sazdan. Divna su djela tvoja, i duša moja to zna dobro.
15 Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
Nijedna se kost moja nije sakrila od tebe, ako i jesam sazdan tajno, otkan u dubini zemaljskoj.
16 Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
Zametak moj vidješe oèi tvoje, u knjizi je tvojoj sve to zapisano, i dani zabilježeni, kad ih još nije bilo nijednoga.
17 Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.
Kako su mi nedokuèljive pomisli tvoje, Bože! Kako im je velik broj!
18 Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.
Da ih brojim, više ih je nego pijeska. Kad se probudim, još sam s tobom.
19 Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;
Da hoæeš, Bože, ubiti bezbožnika! Krvopije, idite od mene.
20 Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.
Oni govore ružno na tebe; uzimaju ime tvoje uzalud neprijatelji tvoji.
21 Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?
Zar da ne mrzim na one, koji na te mrze, Gospode, i da se ne gadim na one koji ustaju na tebe?
22 Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.
Punom mrzošæu mrzim na njih; neprijatelji su mi.
23 Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,
Okušaj me, Bože, i poznaj srce moje, ispitaj me, i poznaj pomisli moje.
24 I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.
I vidi jesam li na zlu putu, i vodi me na put vjeèni.
