Psalmów 139
1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
Senhor, tu me sondaste, e me conheces.
2 Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
Tu sabes o meu assentar e o meu levantar: de longe entendes o meu pensamento.
3 Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.
Cercas o meu andar, e o meu deitar; e conheces todos os meus caminhos.
4 Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.
Não havendo ainda palavra alguma na minha lingua, eis que logo, ó Senhor, tudo conheces.
5 Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.
Tu me cercaste por detraz e por diante; e pozeste sobre mim a tua mão.
6 Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.
Tal sciencia é para mim maravilhosissima; tão alta que não a posso attingir.
7 Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?
Para onde me irei do teu Espirito, ou para onde fugirei da tua face?
8 Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. (Sheol h7585)
Se subir ao céu, lá tu estás: se fizer no inferno a minha cama, eis que tu ali estás tambem. (Sheol h7585)
9 Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,
Se tomar as azas da alva, se habitar nas extremidades do mar,
10 I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.
Até ali a tua mão me guiará e a tua dextra me susterá.
11 Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,
Se disser: Decerto que as trevas me encobrirão; então a noite será luz á roda de mim
12 Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.
Nem ainda as trevas me encobrem de ti: mas a noite resplandece como o dia; as trevas e a luz são para ti a mesma coisa.
13 Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.
Pois possuiste os meus rins; cobriste-me no ventre de minha mãe.
14 Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.
Eu te louvarei, porque de um modo terrivel, e tão maravilhoso fui feito; maravilhosas são as tuas obras, e a minha alma o sabe muito bem.
15 Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
Os meus ossos não te foram encobertos, quando no occulto fui feito, e entretecido nas profundezas da terra.
16 Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
Os teus olhos viram o meu corpo ainda informe; e no teu livro todas estas coisas foram escriptas; as quaes em continuação foram formadas, quando nem ainda uma d'ellas havia.
17 Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.
E quão preciosos me são, ó Deus, os teus pensamentos! Quão grandes são as sommas d'elles!
18 Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.
Se as contasse, seriam em maior numero do que a areia: quando acordo ainda estou comtigo.
19 Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;
Ó Deus, tu matarás decerto o impio: apartae-vos portanto de mim, homens de sangue.
20 Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.
Pois fallam malvadamente contra ti; e os teus inimigos tomam o teu nome em vão.
21 Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?
Não aborreço eu, ó Senhor, aquelles que te aborrecem, e não me afflijo por causa dos que se levantam contra ti?
22 Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.
Aborreço-os com odio perfeito: tenho-os por inimigos.
23 Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,
Sonda-me, ó Deus, e conhece o meu coração: prova-me, e conhece os meus pensamentos.
24 I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.
E vê se ha em mim algum caminho mau, e guia-me pelo caminho eterno.
