Psalmów 139
1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
A karmesternek. Zsoltár Dávidtól. Örökkévaló, átkutattál engem és megismertél.
2 Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
Te ismered ültemet és keltemet, érted gondolatomat messziről.
3 Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.
Jártamat és fektemet meghánytad, s mind az útjaimat kitapasztaltad,
4 Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.
mert nincs szó nyelvemen; immár Örökkévaló, ismered azt egészen.
5 Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.
Hátul és elől körülzártál engem és reám tetted kezedet.
6 Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.
Csodálatos nekem a megismerése, túlmagas, nem birom meg.
7 Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?
Hová menjek szellemedtől, s hová szökjem színed elől?
8 Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny. (Sheol h7585)
Ha felszállok az égbe, te ott vagy, s ha ágyat terítenék az alvilágban, ímhol vagy. (Sheol h7585)
9 Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na końcu morza,
Venném hajnalnak szárnyait, laknám tengernek végén:
10 I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.
ott is kezed vezet engem, és megragad a te jobbod.
11 Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,
Ha mondom: bizony, sötétség borit el engem és éjjellé válik a világosság körülöttem:
12 Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzień świeci; ciemnościć są jako światłość.
a sötétség sem sötét neked, s az éjjel világít mint a nappal, akár sötétség akár világosság!
13 Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.
Mert te szerzetted veséimet, szöttél engem anyám testében.
14 Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.
Magasztallak azért, hogy félelmetesen csodás lettem; csodásak a műveid és lelkem tudja nagyon.
15 Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
Nem volt rejtve előtted csontozatom, a hogy alkottattam titokban, himeztettem földnek aljaiban.
16 Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
Idomtalan testemet látták szemeid; a könyvedben mind be vannak irva-e a napok, melyek alkotandók, midőn egy sem volt még közülök.
17 Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.
Nekem pedig mi drágák a gondolataid, oh Isten, mi tetemesek az összegeik!
18 Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.
Megolvasnám – számosabbak a fövenynél; fölébredek és még veled vagyok.
19 Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;
Vajha megölnéd, oh Isten, a gonoszt! És vérontás emberei ti, távozzatok tölem!
20 Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.
Kik téged megemlítenek fondorlatnál, hamisan ejtették ki nevedet ellenségeid.
21 Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?
Nemde gyűlölőidet, oh Örökkévaló, gyülölöm és az ellened támadóktól elundorodom.
22 Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.
Teljes gyűlölettel gyűlölöm őket, ellenségeimmé lettek nekem!
23 Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,
Kutass át engem, Isten s ismerd meg szivemet; vizsgálj meg, s ismerd meg tépelődésemet!
24 I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.
S lásd, van-e bennem bosszantásnak útja, s vezess engem az örök útra!
