Psalmów 137

1 Nad rzekami Babilońskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.

KIT momoder ni kailan pilap en Papel akan o sangesang, ni at tamanda Sion.

2 Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.

Kit langadar at arp akan nin tuka kan, me mi wasa o,

3 A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni, ( chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości, ) mówiąc: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich,

Pwe me sali kit edi inda, sen kaul, o sen pereperen ni at mamaiei: Komail wiai ong kit kaul apot duen Sion.

4 Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w ziemi cudzoziemców?

Iaduen at pan kak wiada kaul ong Ieowa nan sap en men wai?

5 Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

Ma i pan monoke uk ala Ierusalem, pa i pali maun ap pil pan monokinokla.

6 Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

Lo i pan pas ong pan ngatangat ai, ma i solar pan taman uk adar, ma i solar pan peren kida Ierusalem mon meakaros.

7 Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzień Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.

Maing Ieowa, kom kotin tamanda en men Edom ar lokolokaia ni ran apwal en Ierusalem: Kawela, kawela lao lel ong nan pwel!

8 O córko Babilońska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.

Toun Papel, morsued koe, re meid pai, me pan wiai ong uk duen me koe wiadar!

9 Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.

Meid pai ir, me pan koledi noum seri pwelel o kasuk pasang nin takai!