Psalmów 136
1 Wysławiajcież Pana, albowiem jest dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
(Der Chor der Priester: ) / — (Der Chor der Gemeinde: ) / Dankt Jahwe, denn er ist gütig. / — Denn ewig währet seine Huld!
2 Wysławiajcież Boga nad bogami; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Dankt dem Gott der Götter. / — Denn ewig währet seine Huld!
3 Wysławiajcież Pana nad panami; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
Dankt dem Herrn der Herren. / — Denn ewig währet seine Huld!
4 Tego, który sam czyni cuda wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
(Dankt) dem, der allein große Wunder tut. / — Denn ewig währet seine Huld!
5 Który mądrze niebiosa uczynił; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
(Dankt) dem, der die Himmel mit Weisheit erschaffen. / — Denn ewig währet seine Huld!
6 Który rozciągnął ziemię na wodach; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
(Dankt) dem, der die Erde über die Wasser ausgebreitet. / — Denn ewig währet seine Huld!
7 Który uczynił światła wielkie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
(Dankt) dem, der große Lichter erschaffen: / — Denn ewig währet seine Huld!
8 Słońce, aby panowało we dnie; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
Die Sonne, um den Tag zu beherrschen, / — Denn ewig währet seine Huld!
9 Miesiąc i gwiazdy, aby panowały w nocy; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Den Mond und die Sterne, um die Nacht zu beherrschen. / — Denn ewig währet seine Huld!
10 Który poraził Egipczan na pierworodnych ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
(Dankt) dem, der die Ägypter schlug an ihren Erstgebornen / — Denn ewig währet seine Huld!
11 Który wywiódł Izraela z pośrodku ich; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
Und Israel aus dem Lande führte / — Denn ewig währet seine Huld!
12 W ręce mocnej i w ramieniu wyciągnionem; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Mit starker Hand und ausgerecktem Arm. / — Denn ewig währet seine Huld!
13 Który rozdzielił morze Czerwone na rozdziały; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
(Dankt) dem, der das Schilfmeer in zwei Teile spaltete / — Denn ewig währet seine Huld!
14 I przeprowadził lud Izraelski pośrodkiem jego; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Und Israel hindurchziehen ließ, / — Denn ewig währet seine Huld!
15 I wrzucił Faraona z wojskiem jego w morze Czerwone; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Doch Pharao und sein Heer ins Schilfmeer trieb. / — Denn ewig währet seine Huld!
16 Który prowadził lud swój przez puszczę; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
(Dankt) dem, der sein Volk in der Wüste führte. / — Denn ewig währet seine Huld!
17 Który poraził królów wielkich; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
(Dankt) dem, der mächtige Könige schlug / — Denn ewig währet seine Huld!
18 I pobił królów możnych; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
Und stolze Könige tötete: / — Denn ewig währet seine Huld!
19 Sehona; króla Amorejskiego; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
Sihon, der Amoriter König, / — Denn ewig währet seine Huld!
20 I Oga, króla Basańskiego; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Und Og, den König von Basan, / — Denn ewig währet seine Huld!
21 I dał ziemię ich w dziedzictwo; albowiem na wieki miłosierdzie jego;
Und ihr Land zum Erbe gab, / — Denn ewig währet seine Huld!
22 W dziedzictwo Izraelowi, słudze swemu; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Zum Erbe Israel, seinem Knecht. / — Denn ewig währet seine Huld!
23 Który w uniżeniu naszem pamięta na nas; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
(Dankt dem), der in unsrer Niedrigkeit an uns gedachte / — Denn ewig währet seine Huld!
24 I wybawił nas od nieprzyjaciół naszych; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Und uns von unsern Drängern befreite; / — Denn ewig währet seine Huld!
25 Który daje pokarm wszelkiemu ciału; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Der allen Lebewesen Speise gibt. / — Denn ewig währet seine Huld!
26 Wysławiajcież Boga niebios; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Dankt dem Gott des Himmels. / — Denn ewig währet seine Huld!
