Psalmów 132
1 Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.
Pieśń stopni. Pamiętaj, PANIE, Dawida [i] wszystkie jego utrapienia;
2 Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:
Jak przysiągł PANU [i] ślubował potężnemu [Bogu] Jakuba, [mówiąc]:
3 Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
Zaprawdę, nie wejdę do przybytku, do mego domu, i nie wstąpię na posłanie mego łoża;
4 I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
I nie dam zasnąć swoim oczom ani drzemać swoim powiekom;
5 Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.
Póki nie znajdę miejsca dla PANA, mieszkania dla potężnego [Boga] Jakuba.
6 Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
Oto usłyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7 Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.
Wejdźmy do jego przybytków, oddajmy pokłon u podnóżka jego stóp.
8 Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.
Powstań, PANIE, i [wejdź] do miejsca twego odpoczynku, ty i arka twojej mocy.
9 Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.
Niech twoi kapłani ubiorą się w sprawiedliwość, a twoi święci niech się radują.
10 Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.
Ze względu na Dawida, twego sługę, nie odtrącaj oblicza twego pomazańca.
11 Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
Przysiągł PAN Dawidowi prawdę i nie wycofa się z tego: Z owocu twoich bioder posadzę na twoim tronie.
12 Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej
Jeśli twoi synowie będą strzegli mojego przymierza i moich świadectw, których ich nauczę, to wtedy i ich synowie aż na wieki będą siedzieli na twoim tronie.
13 Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
PAN bowiem wybrał Syjon i upodobał [go] sobie na mieszkanie:
14 Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem.
15 Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.
Będę obficie błogosławił jego żywność, a jego ubogich nasycę chlebem.
16 Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.
Jego kapłanów przyodzieję zbawieniem, a jego święci będą wołać radośnie.
17 Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.
[Tam] sprawię, że zakwitnie róg Dawida; tam zgotuję pochodnię memu pomazańcowi.
18 Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.
Okryję jego nieprzyjaciół wstydem, ale nad nim rozkwitnie jego korona.
