Psalmów 132
1 Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.
Manst þú, Drottinn, allar þjáningar Davíðs?
2 Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:
Hann náði ekki að hvílast, kom ekki dúr á auga.
3 Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
Þá kom honum í hug að reisa hús yfir örk þína,
4 I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
musteri fyrir hinn volduga í Ísrael.
5 Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.
Og hann hét því að svo skyldi verða og sór hátíðlegan eið fyrir Drottni.
6 Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
Fyrst var örkin í Síló í Efrata og síðan í Jaar.
7 Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.
Nú fær hún stað í musterinu, bústað Guðs hér á jörð. Þar munum við falla fram og tilbiðja hann.
8 Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.
Rís þú upp, Drottinn! Gakktu inn í musteri þitt ásamt örk þinni, tákni máttar þíns!
9 Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.
Við munum íklæða prestana hvítum skrúða, klæðum hreinleikans. Og þjóðin mun hrópa fagnaðaróp!
10 Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.
Vísaðu Davíð þjóni þínum ekki frá – konunginum sem þú útvaldir handa þjóð þinni.
11 Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
Þú lofaðir Davíð því að sonur hans yrði eftirmaður hans, skyldi erfa hásætið. Vissulega munt þú aldrei ganga á bak orða þinna!
12 Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej
Og annað fyrirheit gafstu Davíð líka: Ef afkomendur hans héldu ákvæði sáttmála þíns við þig, þá mundi konungdómurinn haldast í ætt Davíðs að eilífu.
13 Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
Ó, Drottinn, þú hefur útvalið Jerúsalem að bústað þínum.
14 Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
„Þetta er hvíldarstaður minn um aldur og ævi, “sagðir þú, „staðurinn sem ég hef þráð.
15 Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.
Borg þessa vil ég blessa og auðga og fátæklingar hennar fá nóg að borða.
16 Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.
Presta hennar mun ég íklæða hjálpræði, og hinir trúuðu er þar búa munu hrópa fagnaðaróp.
17 Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.
Veldi Davíðs mun aukast, og ég mun gefa honum son, eftirmann í hásæti hans.
18 Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.
Ég hyl óvini hans skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.“
