Psalmów 132
1 Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.
Píseň stupňů. Pamětliv buď, Hospodine, na Davida i na všecka trápení jeho,
2 Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:
Jak se přísahou zavázal Hospodinu, a slib učinil Nejmocnějšímu Jákobovu, řka:
3 Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
Jistě že nevejdu do stánku domu svého, a nevstoupím na postel ložce svého,
4 I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
Aniž dám očím svým usnouti, ani víčkám svým zdřímati,
5 Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.
Dokudž nenajdu místa Hospodinu, k příbytkům Nejmocnějšímu Jákobovu.
6 Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
Aj, uslyšavše o ní, že byla v kraji Efratském, našli jsme ji na polích Jaharských.
7 Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.
Vejdemeť již do příbytků jeho, a skláněti se budeme u podnoží noh jeho.
8 Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.
Povstaniž, Hospodine, a vejdi do odpočinutí svého, ty i truhla velikomocnosti tvé.
9 Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.
Kněží tvoji ať se zobláčejí v spravedlnost, a svatí tvoji ať vesele prozpěvují.
10 Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.
Pro Davida služebníka svého neodvracejž tváři pomazaného svého.
11 Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
Učinilť jest Hospodin pravdomluvnou přísahu Davidovi, aniž se od ní uchýlí, řka: Z plodu života tvého posadím na trůn tvůj.
12 Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej
Budou-li ostříhati synové tvoji smlouvy mé a svědectví mých, kterýmž je vyučovati budu, také i synové jejich až na věky seděti budou na stolici tvé.
13 Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
Neboť jest vyvolil Hospodin Sion, oblíbil jej sobě za svůj příbytek, řka:
14 Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
Toť bude obydlí mé až na věky, tuť přebývati budu, nebo jsem sobě to oblíbil.
15 Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.
Potravu jeho hojným požehnáním rozmnožím, chudé jeho chlebem nasytím,
16 Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.
A kněží jeho v spasení zobláčím, a svatí jeho vesele prozpěvovati budou.
17 Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.
Tuť způsobím, aby zkvetl roh Davidův; připravím svíci pomazanému svému.
18 Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.
Nepřátely jeho v hanbu zobláčím, nad ním pak kvésti bude koruna jeho.
