Psalmów 130

1 Pieśń stopni. Z głębokości wołam do ciebie, o Panie!

Pieśń stopni. Z głębokości wołam do ciebie, PANIE.

2 Panie! wysłuchaj głos mój: nakłoń uszów twych do głosu prośb moich.

Panie, wysłuchaj mego głosu. Nakłoń swych uszu na głos mojego błagania.

3 Panie! będzieszli nieprawości upatrywał, Panie! któż się zostoi?

PANIE, jeśli będziesz zważał na nieprawości, o Panie, któż się ostoi?

4 Aleć u ciebie jest odpuszczenie, aby się ciebie bano.

Ale u ciebie jest przebaczenie, aby się ciebie bano.

5 Oczekuję na Pana; oczekuje dusza moja, i jeszcze oczekuje na słowo jego.

Oczekuję PANA, moja dusza oczekuje; i w jego słowie pokładam nadzieję.

6 Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.

Moja dusza [oczekuje] Pana bardziej niż strażnicy świtu, [bardziej niż] ci, którzy strzegą do poranka.

7 Oczekujże, Izraelu! na Pana; albowiem u Pana jest miłosierdzie, a obfite u niego odkupienie.

Niech Izrael oczekuje PANA; u PANA bowiem jest miłosierdzie i u niego obfite odkupienie.

8 Onci sam odkupi Izraela od wszystkich nieprawości jego.

On sam odkupi Izraela ze wszystkich jego nieprawości.