Psalmów 11

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. W Panu ja ufam. Jakoż tedy mówicie duszy mojej: Ulatuj jako ptak z góry swojej?

No Senhor confio; como dizeis á minha alma: Foge para a vossa montanha como passaro?

2 Bo oto niepobożni naciągają łuk, przykładają strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzejmych sercem.

Pois eis que os impios armam o arco, põem as frechas na corda, para com ellas atirarem ás escuras aos rectos de coração.

3 Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił?

Na verdade que já os fundamentos se transtornam: o que pode fazer o justo?

4 Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Pańska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich.

O Senhor está no seu sancto templo: o throno do Senhor está nos céus; os seus olhos attendem, e as suas palpebras provam os filhos dos homens.

5 Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego i miłującego nieprawość ma w nienawiści dusza jego.

O Senhor prova ao justo; porém ao impio e ao que ama a violencia aborrece a sua alma.

6 Wyleje jako deszcz na niepobożnych sidła, ogień i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich.

Sobre os impios fará chover laços, fogo, enxofre e vento tempestuoso: isto será a porção do seu copo

7 Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje, na szczerego patrzą oczy jego.

Porque o Senhor é justo, e ama a justiça; o seu rosto olha para os rectos.