Psalmów 109

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;

Načelniku godbe, psalm Davidov. O Bog hvale moje, ne delaj se gluhega.

2 Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,

Ker usta krivičnega in usta zvijačna so so odprla zoper mene; govorila so zoper mene z lažnjivim jezikom.

3 A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.

In z besedami sovražnimi so me obdali; pobijajo me po krivem.

4 Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.

Nasprotovali so mi za ljubezen mojo, s katero sem bil v molitvi,

5 Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.

Vračajoč mi hudo za dobro, in sovraštvo za ljubezen mojo.

6 Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.

Daj mu krivičnega za gospoda, kateri mu naj nasprotujoč stoji na desni.

7 Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.

Ko pride pred sodbo, odide naj obsojen; in molitev njegova bodi mu v greh.

8 Niech będą dni jego krótkie, a przełożeństwo jego niech inny weźmie.

Malo bodi dnî njegovih; drugi dobodi službo njegovo.

9 Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.

Otroci njegovi bodijo sirote, in vdova žena njegova.

10 Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

In neprestano naj se klatijo in beračijo otroci njegovi, in iščejo naj miloščine iz krajev svojih zapuščenih.

11 Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.

Odrtnik naj zagrabi, karkoli ima, in tujci naj uplenijo delo njegovo.

12 Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.

Ne bodi mu nikogar, da mu dobroto pomolí, in ne bodi ga, da izkaže milost sirotam njegovim.

13 Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.

Pokončan bodi zarod njegov, v drugem rodu bodi izbrisano njih ime.

14 Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.

V spominu bodi krivica očetov njegovih pri Gospodu; in greh matere njegove se ne izbriši.

15 Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,

Bodo naj vedno pred Gospodom, da iztrebi sè zemlje njih spomin.

16 Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.

Zato ker se ni domislil izkazovati milost, ampak preganjal je moža ubozega in potrebnega in žalujočega, da ga usmrti;

17 Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieństwa niechże będzie oddalone od niego.

In želel je, da ga zadene prokletstvo, in ni se veselil blagoslova, temuč, da naj bode daleč od njega.

18 A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

Da se obleče s prokletstvom, kakor z oblačilom svojim, in da vnide kakor voda vanj, in kakor olje v kosti njegove

19 Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.

Pridi mu, kakor sè suknjo naj se ogrinja, in kakor s pasom naj se opasuje z njim vedno.

20 Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.

To bodi plačilo nasprotujočih meni od Gospoda, in njih, kateri hudo govoré zoper dušo mojo.

21 Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.

Ti pa, o Gospod, izkazuj mi milost zavoljo imena svojega, ker je dobra milost tvoja, reši me.

22 Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.

Ker ubožen sem in potreben, in srce moje je prebodeno sredi mene.

23 Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę.

Kakor senca, ko se nagiblje, odhajati sem primoran; kakor kobilico me podé.

24 Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.

Kolena moja se šibé od posta, in meso moje hujša, ker je pošla debelost.

25 Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.

Vrhu tega sem jim jaz v zasramovanje; ko me vidijo, majó z glavo svojo.

26 Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,

Pomagaj mi, o Gospod, Bog moj, reši me po milosti svoji.

27 Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.

Spoznajo naj, da je ta roka tvoja, da si ti, Gospod, to storil.

28 Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.

Preklinjajo naj, ti blagoslavljaj; ko se osramoté, kateri so vstali, veseli se naj hlapec tvoj.

29 Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.

Z nečastjo naj se odenejo nasprotniki moji, in ogrnejo se naj kakor s plaščem sè sramoto svojo.

30 Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.

Slavil bodem močno z usti svojimi Gospoda, in sredi mnogih bodem ga hvalil.

31 Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.

Ker stoji na desni siromaku, da ga reši njih, ki mu odsojajo življenje.