Psalmów 109
1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;
Ó Deus do meu louvor, não te cales,
2 Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,
Pois a boca do ímpio e a boca do enganador estão abertas contra mim: tem falado contra mim com uma língua mentirosa.
3 A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.
Eles me cercaram com palavras odiosas, e pelejaram contra mim sem causa.
4 Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.
Em recompensa do meu amor são meus adversários: mas eu faço oração.
5 Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.
E me deram mal pelo bem, e ódio pelo meu amor.
6 Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.
Põe sobre ele um ímpio, e Satanás esteja à sua direita.
7 Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.
Quando for julgado, saia condenado; e a sua oração se lhe torne em pecado.
8 Niech będą dni jego krótkie, a przełożeństwo jego niech inny weźmie.
Sejam poucos os seus dias, e outro tome o seu ofício.
9 Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.
Sejam órfãos os seus filhos, e viúva sua mulher.
10 Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.
Sejam vagabundos e pedintes os seus filhos, e busquem o pão dos seus lugares desolados.
11 Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.
Lance o credor a mão a tudo quanto tenha, e despojem os estranhos o seu trabalho.
12 Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.
Não haja ninguém que se compadeça dele, nem haja quem favoreça os seus órfãos.
13 Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.
Desapareça a sua posteridade, o seu nome seja apagado na seguinte geração.
14 Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.
Esteja na memória do Senhor a iniquidade de seus pais, e não se apague o pecado de sua mãe.
15 Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,
Antes estejam sempre perante o Senhor, para que faça desaparecer a sua memória da terra.
16 Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.
Porquanto não se lembrou de fazer misericórdia; antes perseguiu ao varão aflito e ao necessitado, para que pudesse até matar o quebrantado de coração.
17 Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieństwa niechże będzie oddalone od niego.
Visto que amou a maldição, ela lhe sobrevenha, e assim como não desejou a benção, ela se afaste dele.
18 A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.
Assim como se vestiu de maldição, como dum vestido, assim penetre ela nas suas entranhas como água, e em seus ossos como azeite.
19 Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.
Seja para ele como o vestido que o cobre, e como cinto que o cinja sempre.
20 Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.
Seja este o galardão dos meus contrários, da parte do Senhor, e dos que falam mal contra a minha alma.
21 Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.
Mas tu, Deus Senhor, trata comigo por amor do teu nome, porque a tua misericórdia é boa; livra-me,
22 Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.
Pois estou aflito e necessitado, e o meu coração está ferido dentro de mim.
23 Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę.
Vou-me como a sombra que declina; sou sacudido como o gafanhoto.
24 Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.
De jejuar estão enfraquecidos os meus joelhos, e a minha carne emagrece.
25 Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.
E ainda lhes sou opróbrio; quando me contemplam, movem as cabeças.
26 Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,
Ajuda-me, Senhor Deus meu, salva-me segundo a tua misericórdia.
27 Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.
Para que saibam que esta é a tua mão, e que tu, Senhor, o fizeste.
28 Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.
Amaldiçoem eles, mas abençoa tu: quando se levantarem fiquem confundidos; e alegre-se o teu servo.
29 Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.
Vistam-se os meus adversários de vergonha, e cubram-se com a sua própria confusão como com uma capa.
30 Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.
Louvarei grandemente ao Senhor com a minha boca: louva-lo-ei entre a multidão.
31 Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.
Pois se porá à mão direita do pobre, para o livrar dos que condenam a sua alma.
