Psalmów 109
1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;
In finem, Psalmus David.
2 Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,
Deus laudem meam ne tacueris: quia os peccatoris, et os dolosi super me apertum est.
3 A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.
Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
4 Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.
Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi: ego autem orabam.
5 Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.
Et posuerunt adversum me mala pro bonis: et odium pro dilectione mea.
6 Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.
Constitue super eum peccatorem: et diabolus stet a dextris eius.
7 Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.
Cum iudicatur, exeat condemnatus: et oratio eius fiat in peccatum.
8 Niech będą dni jego krótkie, a przełożeństwo jego niech inny weźmie.
Fiant dies eius pauci: et episcopatum eius accipiat alter.
9 Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.
Fiant filii eius orphani: et uxor eius vidua.
10 Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.
Nutantes transferantur filii eius, et mendicent: et eiiciantur de habitationibus suis.
11 Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.
Scrutetur fœnerator omnem substantiam eius: et diripiant alieni labores eius.
12 Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.
Non sit illi adiutor: nec sit qui misereatur pupillis eius.
13 Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.
Fiant nati eius in interitum: in generatione una deleatur nomen eius.
14 Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.
In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini: et peccatum matris eius non deleatur.
15 Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,
Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
16 Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.
pro eo quod non est recordatus facere misericordiam.
17 Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieństwa niechże będzie oddalone od niego.
Et persecutus est hominem inopem, et mendicum, et compunctum corde mortificare.
18 A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.
Et dilexit maledictionem, et veniet ei: et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum, et intravit sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossibus eius.
19 Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.
Fiat ei sicut vestimentum, quo operitur: et sicut zona, qua semper præcingitur.
20 Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.
Hoc opus eorum, qui detrahunt mihi apud Dominum: et qui loquuntur mala adversus animam meam.
21 Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.
Et tu Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum: quia suavis est misericordia tua.
22 Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.
Libera me quia egenus, et pauper ego sum: et cor meum conturbatum est intra me.
23 Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę.
Sicut umbra cum declinat, ablatus sum: et excussus sum sicut locustæ.
24 Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.
Genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea immutata est propter oleum.
25 Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.
Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me, et moverunt capita sua.
26 Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,
Adiuva me Domine Deus meus: salvum me fac secundum misericordiam tuam.
27 Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.
Et sciant quia manus tua hæc: et tu Domine fecisti eam.
28 Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.
Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me, confundantur: servus autem tuus lætabitur.
29 Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.
Induantur qui detrahunt mihi, pudore: et operiantur sicut diploide confusione sua.
30 Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.
Confitebor Domino nimis in ore meo: et in medio multorum laudabo eum.
31 Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.
Quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
