Psalmów 107
1 Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
Hvalite Gospoda, jer je dobar; jer je dovijeka milost njegova.
2 Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,
Tako neka reku koje je izbavio Gospod, koje je izbavio iz ruke neprijateljeve,
3 A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
Skupio ih iz zemalja, od istoka i zapada, od sjevera i mora.
4 Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.
Lutaše po pustinji gdje se ne živi, puta gradu naseljenome ne nahodiše;
5 Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
Bjehu gladni i žedni, i duša njihova iznemagaše u njima;
6 A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;
Ali zavikaše ka Gospodu u tuzi svojoj; i izbavi ih iz nevolje njihove.
7 I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.
I izvede ih na prav put, koji ide u grad naseljeni.
8 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:
Neka hvale Gospoda za milost njegovu, i za èudesa njegova radi sinova ljudskih!
9 Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.
Jer siti dušu taštu, i dušu gladnu puni dobra.
10 Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,
Sjedješe u tami i u sjenu smrtnom, okovani u tugu i u gvožðe;
11 Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;
Jer ne slušaše rijeèi Božijih, i ne mariše za volju višnjega.
12 Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.
On poništi srce njihovo stradanjem; spotakoše se, i ne bješe ko da pomože.
13 A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.
Ali zavikaše ka Gospodu u tuzi svojoj, i izbavi ih iz nevolje njihove;
14 Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.
Izvede ih iz tame i sjena smrtnoga, i raskide okove njihove.
15 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
Neka hvale Gospoda za milost njegovu, i za èudesa njegova radi sinova ljudskih!
16 Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.
Jer razbi vrata mjedena, i prijevornice gvozdene slomi.
17 Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.
Bezumnici stradaše za nevaljale putove svoje, i za nepravde svoje.
18 Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.
Svako se jelo gadilo duši njihovoj, i doðoše do vrata smrtnijeh.
19 Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
Ali zavikaše ka Gospodu u tuzi svojoj, i izbavi ih iz nevolje njihove.
20 Posyła słowo swe, i uzdrawia ich, a wybawia ich z grobu.
Posla rijeè svoju i iscijeli ih, i izbavi ih iz groba njihova.
21 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;
Neka hvale Gospoda za milost njegovu, i za èudesa njegova radi sinova ljudskih!
22 I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.
I neka prinesu žrtvu za hvalu, i kazuju djela njegova u pjesmama!
23 Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:
Koji plove po moru na korabljima, i rade na velikim vodama,
24 Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi.
Oni su vidjeli djela Gospodnja, i èudesa njegova u dubini.
25 Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.
Kaže, i diže se silan vjetar, i ustaju vali na njemu,
26 Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa.
Dižu se do nebesa i spuštaju do bezdana: duša se njihova u nevolji razliva;
27 Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.
Posræu i ljuljaju se kao pijani; sve mudrosti njihove nestaje.
28 Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
Ali zavikaše ka Gospodu u tuzi svojoj, i izvede ih iz nevolje njihove.
29 Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.
On obraæa vjetar u tišinu, i vali njihovi umuknu.
30 I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.
Vesele se kad se stišaju, i vodi ih u pristanište koje žele.
31 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
Neka hvale Gospoda za milost njegovu, i za èudesa njegova radi sinova ljudskih!
32 Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.
Neka ga uzvišuju na saboru narodnom, na skupštini starješinskoj slave ga!
33 Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;
On pretvara rijeke u pustinju, i izvore vodene u suhotu,
34 Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
Rodnu zemlju u slanu pustaru za nevaljalstvo onijeh koji žive na njoj.
35 Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.
On pretvara pustinju u jezera, i suhu zemlju u izvore vodene,
36 I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;
I naseljava onamo gladne. Oni zidaju gradove za življenje;
37 Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.
Siju polja, sade vinograde i sabiraju ljetinu.
38 Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.
Blagosilja ih i množe se jako, i stoke im ne umaljuje.
39 Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem;
Prije ih bijaše malo, padahu od zla i nevolje, što ih stizaše.
40 Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.
On sipa sramotu na knezove, i ostavlja ih da lutaju po pustinji gdje nema putova.
41 Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.
On izvlaèi ubogoga iz nevolje, i plemena množi kao stado.
42 To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.
Dobri vide i raduju se, a svako nevaljalstvo zatiskuje usta svoja.
43 Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?
Ko je mudar, neka zapamti ovo, i neka poznadu milosti Gospodnje.
